Historia włoskiej pizzy – danie, które pokochał cały świat

Włoska pizza jest wyjątkowa, ma niepowtarzalny smak. Nie wiem czy dzieje się to za sprawą swojej prostoty, dobrych składników czy pieca opalanego drewnem. Pewnie wszystkiego po trochę. Ponieważ pizza stała się daniem międzynarodowym, dobrą pizzę można dzisiaj zjeść w wielu miejscach na świecie. Jest wiele wariantów pizzy, które funkcjonują poza Włochami. Niektóre z nich stanowią olbrzymie zaskoczenie dla mieszkańców jej ojczyzny. Mam na myśli pizzę z ananasem, która powoduje wielkie zdziwienie i sprzeciw wśród Włochów. Do tego możemy jeszcze dołożyć sosy do pizzy czy polewanie jej ketchupem. Nie mnie to oceniać, co komu smakuje i nie o tym będzie ten artykuł, dlatego te do końca dla mnie niezrozumiałe spory pozostawię tym, który chcą się nad nimi pochylić.

TROCHĘ HISTORII

Z informacji, do których udało mi się dotrzeć pizza znana była już w starożytnej Grecji. Oczywiście nie w takiej formie jak dzisiaj. Zazwyczaj był to prosty placek posypany ziołami. I tak, na przestrzeni lat i zawirowań związanych z podbojami, to proste danie od Greków przejęli Rzymianie. Zważywszy na to, że było to danie tanie, pizza znalazła zwolenników w kręgach biedniejszej części społeczeństwa. Słowo pizza pochodzi od łacińskiego słowa pinsa co oznacza podpłomyk.

JAK POMIDORY ZREWOLUCJONIZOWAŁY PIZZE

Choć dzisiaj trudno wyobrazić sobie włoską kuchnię bez pomidorów, to nie od razu pokochali je Włosi. No co tu dużo mówić, z tymi pomidorami na początku nie było wcale tak prosto. Pomidory we Włoszech pojawiły się już w XVI wieku, ale wtedy uważano, że są trujące. Na stołach gościły tylko dla dekoracji. Przełom nastąpił, gdy chłopi z Neapolu na skutek biedy pokusili się o dodawanie ich do swoich potraw. Okazało się, że pomidory nie tylko nie są trujące, ale też potrafią znacząco wzbogacić smak potraw. Stopniowo, w miarę upływu czasu do pomidorów przekonały się wszystkie warstwy społeczne. Na przełomie XIX i XX wieku pomidory na dobre zagościły we włoskiej kuchni i zrewolucjonizowały wygląd i smak pizzy.

MARGHERITA – KRÓLEWSKA PIZZA

Tak jak pisałam wcześniej, początkowo pizza zyskała popularność w kręgach uboższych warstw społecznych. Sprzedawano ją na ulicy do każdego posiłku. Sytuacja zmieniła się w roku 1888 roku kiedy to pizzerię Brandi w Neapolu odwiedził król Hubert I wraz z królową Małgorzatą Sabaudzką. Monarchowie przesyceni kuchnią francuską poprosili o przygotowanie lokalnego dania. Dla królewskiej pary przygotowano pizzę a zadania tego podjął się pizzaiolo Rafaele Esposito. Specjalnie dla królowej przygotował on pizzę składającą się z trzech składników: pomidorów, sera mozzarella i bazylii. Składniki tej pizzy miały nawiązywać do kolorów włoskiej flagi ( kolor biały, zielony i czerwony). Oczywiście jak nie trudno się domyślić, tak skomponowane danie zachwyciło królową, która jako dowód wdzięczności i uznania zostawiła list pochwalny dla Esposito. Ten z kolei na cześć królowej nazwał pizzę o tym składzie Margherita. Później wszystko potoczyło się błyskawicznie. W całych Włoszech zaczęły powstawać pizzerie a pizza stała się ulubionym daniem wszystkich warstw społecznych.

NEAPOL KRÓLESTWO PIZZY

Choć dzisiaj pizzę można zjeść praktycznie w całych Włoszech, niewątpliwie królestwem pizzy jest Neapol. To w tym mieście jest najwięcej lokali serwujących pizzę. To tu również zostało powołane w 1984 roku Assoziazione Verace Pizza Napoletana czyli Stowarzyszenie Prawdziwej Pizzy Neapolitańskiej czuwającej nad autentycznością serwowanej pizzy nie tylko we Włoszech, ale na całym świecie. Jako ciekawostkę mogę dodać, że w Polsce również znajdują się lokale, które mogą poszczycić się takim certyfikatem. Do dzisiaj w Neapolu funkcjonuje Pizzeria Brandi, w której narodziła się sławna Margherita oraz wiele innych kultowych miejsc związanych z pizzą, które warto odwiedzić będąc w tym mieście. Warta polecenia jest L'Antica Pizzeria Da Michale: legendarne miejsce wielokrotnie nagradzane przez krytyków kulinarnych, gdzie serwowana jest pizza wyłącznie w dwóch rodzajach: Margherita lub Marinara.

PIZZA A DANY REGION WŁOCH

Kiedy pizza opanowała Włochy i kiedy pizzerie zaczęły powstawać jak grzyby po deszczu, każdy rejon dołożył coś od siebie. Generalnie pizza to pizza a jednak są małe różnice. Poniżej krótka charakterystyka pizzy z subiektywnie wybranych regionów:

Pizza z Neapolu – jej znakiem rozpoznawczym jest bok z grubego ciasta mocno wypieczonego, miękki i mokry środek z niedużą ilością dodatków. Wielkość pizzy nie powinna przekraczać 35cm a czas wypiekania to maksymalnie 90s.

Pizza z Rzymu – tu możemy spotkać pizze okrągłe, ale i w kształcie prostokąta. Charakteryzuje ją większa ilość składników i zdecydowana chrupkość. Czas wypieku to 3 minuty.

Pizza z Sycylii – posiada dużo składników, ciasto jest grubsze i puszyste. Proces wyrastanie ciasta jest znacznie krótszy, co sprawia, że jest ona bardziej sycąca. Czas wypieku to 3-4 minut.

Co tu dużo mówić pizza stała się daniem, które opanowało cały świat. Myślę, że jej siła niezmiennie tkwi w prostocie. Osobiście uwielbiam pizze i nie znam nikogo, kto by jej nie lubił.